مورد استفاده
ه منظور تعیین اضافه بار یا کمبود منیزیم و پیشگیری و درمان ناشی از علائم آن انجام می شود.
نام های مشابه
منیزیم، Mg (Magnesium)

نوع نمونه
سرم
حجم نمونه
0.5mL در لوله اسیدواش یا ویال های پلاستیکی
نگهداری نمونه
نمونه برای یک هفته در دمای C◦ 4 و یک سال در C◦20- پایدار می باشد.
معیار رد نمونه
همولیز شدید موجب رد نمونه می گردد.
آمادگی لازم قبل از نمونه گیری
بهتر است بیمار ناشتا باشد.

مقادیر مرجع
مقادیر طبیعی:

بزرگسالان: 1.3- 2.1 mEq/L یا 0.65 -1.05 mmol/L

نوزادان: 1.4-2.0 mEq/L

کودکان: 1.4-1.7 mEq/L

مقادیر بحرانی: مقادیر کمتر از 0.5 mEq/L و بیشتر از 3 mEq/L
تفسیر
علائم بالینی کمبود منیزیم تا زمانیکه سطح منیزیم به کمتر از 1 mEq/L نرسد به طور واضح مشخص نمی شود. سطوح بیشتر یا مساوی 3 mEq/L بحرانی می باشد.

افزایش سطح: نارسایی کلیه، بیماری آدیسون، خوردن داروهای ضد اسید یا نمک های حاوی منیزیم، هیپوتیروئیدی، دهیدراتاسیون، SLE، مولتیپل میلوما و دیابت شیرین کنترل نشده.

کاهش سطح: سوء تغذیه، سوء جذب، هیپوپاراتیروئیدی، الکسیم، بیماری مزمن توبولار کلیه، اسیدوز دیابتی، هیپر کلسمی، هیپرآلدوسترونیسم، شیر دهی زیاد و ترشح ناکافی ADH.
احتیاط ها
عوامل مداخله گر: .

استفاده از لوله معمولی به جای لوله اسیدواش یا عاری از فلز موجب افزایش کاذب می گردد.

افزایش دهنده ها: همولیز، داروهای تیروئیدی، ضد اسیدها حاوی منیزیم، ملین ها، داروهای حاوی کلسیم، لیتیم، دیورتیکهای لوپ، برخی از آنتی بیوتیک ها

کاهش دهنده ها: دیورتیک ها، برخی از آنتی بیوتیک ها، انسولین

توضیحات: در بیماران پره اکلامپسی که جهت درمان سولفات منیزیم مصرف می کنند اندازه گیری سطح منیزیم در پایش بیماری کاربرد دارد.

روز و زمان انجام آزمایش
روزانه
حداکثر زمان انجام وجوابدهی آزمایش
2 روز